Да драсна и аз какво беше в неделя.
Доста си говорихме за това дали трябва да се кара реката или не, при положение че има лед в нея, и може да те заклещи, или да те натика ако се обърнеш под плоча, която не може да се счупи как да е. Решихме да я караме трима, другите тръгнаха с багажа нагоре към тойотата (да е жива и здрава много години). Малко след като заминаха Живко се върна да ни извика да помагаме, защото лодките с багажа по баирите едва мърдаха. Оказа се мноооого зор, но как да е замъкнахме ги, обърнахме с бутане тойотата на 180 градуса, и ние със Стоян се прибрахме да чакаме Симо, да закара колата и да се върне на марш на скок до бунгалото, където бяхме ние.
Дойде Симо, малко се мотах докато си оправя лодката и тръгнахме. Аз бях леко притеснен заради този лед, но реално нямаше голяма опасност. Слизахме си внимателно, оглеждахме и осигурявахме падовете както трябва. На моста, където има каскадни падчета, точно на началото имаше дърво, и там, откъдето по принцип се минава, имаше друго.
Минахме през пад, който е леко опасен поради едно желязо, което така и не го видях къде беше, но пък пада ми хареса на мен доста:)
След този пад реката много странно беше полузамръзнала, и се изживяхме като ледоразбивачи, много уморително се оказа, добре, че беше кратко.
По-надолу стигнахме до едно доста голямо поле лед и няма как - мъкнахме по брега.
И така, метнахме още 3 сериозни пада, но снимах само тези, които осигурявахме. Между падовете има приятни бързейчета с добри камъни за заобикаляне, и нивото си беше идеално за технично минаване, е, можеше да е маалко повече но аз си бях доволен. Имахме едно две засядания, но като цяло много позитивно каране си беше:)
На финала бяхме уморени доста, но главно заради мъкненето на лодки с багаж, не и заради гребането.
Миро ще спретне галерия и ще обедини постовете, доколкото разбрах:)